-
1 znać na wylot
-
2 znać
глаг.• ведать• знать• изведать• уметь* * *1) (w przeszłości) знавать2) znać (widać) видно3) znać знать (быть знакомым, испытывать, обладать знанием, признавать)wiedzieć знать (быть осведомлённым)arystokracja знать (аристократия)* * *zna|ć\znaćny несов. 1. знать;2. безл. тк. инф. видно;\znać po nim, że jest zmęczony видно, что он устал; ● \znać na wylot a) (kogoś) отлично знать, видеть насквозь;
б) (coś) знать вдоль и поперёк (как свой пять пальцев);dać \znać известить, сообщить;
nie dać \znać po sobie не подать виду+2. widać
* * *znany несов.1) знать2) безл. тк. инф. ви́дноznać po nim, że jest zmęczony — ви́дно, что он уста́л
•- dać znać
- nie dać znać po sobieSyn:widać 2)
См. также в других словарях:
znać coś/kogoś na wylot — Znać się na czymś bardzo dobrze. To understand something or someone very well … Słownik Polskiego slangu
wylot — m IV, D. u, Ms. wylotocie; lm M. y 1. «otwór, kanał, rura itp., przez które się coś wydostaje, wylatuje na zewnątrz; koniec arterii komunikacyjnej, kanału, rury itp.; wyjście, ujście» Wylot tunelu. Wylot alei, ulicy. Wylot lufy karabinu. 2.… … Słownik języka polskiego
znać — ndk I, znam, znasz, znają, znaj, znał, znany 1. «mieć pewien zasób wiadomości o kimś, o czymś, mieć wyobrażenie, wyrobione przez doświadczenie, pojęcie o kimś, o czymś; móc stwierdzić tożsamość kogoś, czegoś» Znać czyjeś nazwisko, pochodzenie,… … Słownik języka polskiego
na wylot — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} na przestrzał, na wskroś, przechodząc przez coś całkiem na drugą stronę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przebić szpilką karton na wylot. Kula przeszła przez… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szeląg — m III, D. a, B.=M. (czasem B.=D.), N. szeląggiem; lm M. i 1. «moneta wartości 1/3 grosza bita w Polsce od połowy XVI w.; w XVII i XVIII w.: drobna, miedziana moneta zdawkowa różnej wartości (zależnie od czasu), bita masowo» ◊ Nie mieć złamanego… … Słownik języka polskiego
siedzieć — ndk VIIa, siedziećdzę, siedziećdzisz, siedziećdział, siedziećdzieli 1. «znajdować się w pozycji, w której ciało załamane w biodrach spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; o zwierzętach: spoczywać całym ciężarem … Słownik języka polskiego